Mangaba rudoczelna

Mangaba rudoczelna (Cercocebus torquatus) jest mieszkańcem tropikalnych lasów zachodniej Afryki. Jej ciało pokrywa jedwabista brązowoszara sierść. Na głowie widać charakterystyczną brązową plamę i wyraźne bokobrody, szyja zaś i wewnętrzne powierzchnie przednich kończyn są jasne. Długie, dobrze umięśnione nogi wskazują na doskonałą skoczność mangaby. Naga twarz o dużych oczach i jasnych, wręcz białych powiekach podkreśla duże możliwości mimiczne tej małpy.

Zajmuje różne środowiska: deszczowe lasy, śródleśne polany, krzewy nad zbiornikami wód i rzek, obrzeża plantacji. Porusza sprawnie się tak w koronach drzew, jak i na ziemi, dobrze pływa. Prowadzi wędrowny tryb życia. Wędruje wśród traw i krzewów wysoko unosząc długi ogon, który widoczny z dużej odległości pomaga w utrzymaniu łączności stada.

W konarach drzew porozumiewa się głosem i mimiką. Otwarty pysk z obnażonymi zębami (szczególnie duże są kły) to poza odstraszająca. Ruch powiek, ukazywanie i chowanie białych plam, sygnalizuje natomiast obecność poszczególnych członków stada w gąszczu lian i listowia.

Mangaba żywi się głównie dojrzałymi owocami, orzechami, nasionami, ale zjada również soczyste pędy i łodygi roślin oraz różne drobne zwierzęta.

Po około 24 tygodniowej ciąży samica rodzi jedno młode, pokryte szaro-brązową sierścią, bez brązowej plamy na głowie i jasnych plam na szyi i nogach. Wybarwienie następuje w wieku około 6 miesięcy. Młodym przez okres roku opiekuje się matka i młode samice z grupy rodzinnej. Ojciec, tolerując bliskość dziecka, nie bierze udziału w jego wychowaniu. W wieku dwu lat młode osiąga dojrzałość płciową. Samce zwykle poszukują nowego rewiru, i zakładają własną rodzinę. Samice pozostają w starej grupie rodzinnej.

Nieznana jest długość życia tej małpy w jej naturalnym środowisku -- w niewoli dochodzi do 20 lat.

Ciężar: do 15 kg. Długość ciała: 50-80 cm razem z ogonem.