Daniel

Daniel (Dama dama) reprezentuje rodzinę jeleniowatych. Pierwotnie zamieszkiwał śródziemnomorski region Europy, północną Afryką oraz Bliski Wschód. Obecnie, jako zwierzę parkowe, spotykany jest w całej Europie. Czyni się też próby introdukcji tego gatunku, jako zwierzyny łownej, do naszych lasów. Mniejszy od jelenia europejskiego, osiąga wysokość w kłębie do 105 cm, a wagę do 200 kg. Normalne umaszczenie daniela jest czerwono-brunatne z białymi plamami ułożonymi w podłużnych rzędach latem, a ciemnopopielate z plamami niewyraźnymi zimą. W populacji daniela spotyka się tez około 1% albinosów (białe) oraz do 30% dotkniętych melanizmem (czarne). Piękne łopatowate poroże nosi tylko samiec i podobnie jak jeleń co roku je zmienia.

Daniele odbywają gody w okresie od października do końca listopada. Po 7-8 miesięcznej ciąży łanie cielą się, rodząc jedno lub dwa młode w miocie. Przez pierwszy rok życia cielęta przebywają z matką. Dojrzewają w wieku około 2 lat. Bytują w chmarach złożonych z łań i ich przychówku. Samce, zwane bykami, do rui pozostają osobno.

Zwierzęta te żywią się trawami, roślinnością zielną, liśćmi, pędami i korą drzew i krzewów. Chętnie jedzą żołędzie, kasztany, jagody i jabłka. Ich hodowla w ZOO nie sprawia większych kłopotów, są więc licznie reprezentowane w wielu kolekcjach.