Anolis kubański

Anolis kubański (Anolis equestris) jest największym przedstawicielem całego rodzaju Anolis liczącego około 300 gatunków. Występuje na większej części obszaru Kuby. Zajmuje bardzo różne środowiska. Przebywa w górskich lasach do wysokości 1100 m n.p.m. i na samotnych drzewach sawanny. Jego niebiesko-zielone ubarwienie sprawia, że bardzo trudno go zauważyć wśród listowia drzew, gdzie przebywa w dzień i w nocy.

Jest zwierzęciem spokojnym i ostrożny obserwator może się zbliżyć do niego nawet na odległość 0,5 m. Jest bardzo silnie przywiązany do terenu, który zajmuje i którego broni przed innymi przedstawicielami swego gatunku.

Anolis kubański to zwierzę o aktywności dziennej. Jego pożywieniem są głównie owady, jak również przedstawiciele mniejszych gatunków anolisów. Nie gardzi pisklętami, a nawet dorosłymi kolibrami. Znaczną część jego diety stanowią rośliny, głównie słodkie owoce, ale i zielone części roślin: liście i pędy.

Samicę od samca można odróżnić po znacznie grubszym i krótszym ogonie. W okresie wiosennym, w kwietniu i maju, u zwierząt tych obserwuje się interesujące zachowanie godowe. Samiec nadyma podgardle, unosi wysoko głowę i wykonuje nią ruchy w kształcie ósemki. Podobnymi ruchami odpowiada mu samica. W tym czasie partnerzy są intensywnie wybarwieni.

Po godach samica znosi i zakopuje w ziemi do 20 jajeczek długości 1,5-2 cm. W czasie 3-miesięcznej inkubacji jajeczka powiększają 2-3-krotnie swoje rozmiary. Rodzice nie opiekują się ani jajami, ani wylęgłym potomstwem. Młode początkowo są mało ruchliwe, ale już w 2-3 dniu życia wspinają się na niskie krzewy i sprawnie łowią owady. Ich delikatna skóra jest ubarwiona tak jak u osobników dorosłych.

Te piękne i spokojne jaszczurki są dość często hodowane w amatorskich terrariach.